Topper van de Utrechtse Heuvelrug

Zeist viert 10-jarig jubileum Kasteel Kerckebosch

Hoewel het in 1911 in gotische stijl was gebouwd, liet jonkheer E. Lintelo de Geer (opa van acteur en regisseur Ursul de Geer) zijn Kasteel Kerckebosch in Zeist verfraaien met Louis XVI-vensters en renaissanceklokgevels. En gotische luchtbogen, rozet- en spitsboogramen, massieve deuren (afkomstig uit de Utrechtse dom) en antieke schouwen. Nu, een dikke eeuw later, is iedereen gewend aan het architectonische ratjetoe van dat pand, dat inmiddels een prachtig hotel-restaurant is geworden. Met 30 kamers, bar, lounge, serre, zonnige tuin en een ruim terras. En een uitstekend restaurant.

Kookveteraan Hans van Triest en zijn echtgenote Cynthia Schell stapten tien jaar geleden in het toen verwaarloosde project, zij verbouwden het zorgvuldig en brachten nieuwe elementen aan als een luxueuze bar met marmeren vloer, er kwamen een compleet nieuw dak en een modern restaurant, Bistoria geheten (samentrekking van bistro en trattoria). Ook de hotelkamers kregen een opfrisbeurt.

Baken

Het imponerende hotel-restaurant, aangesloten bij Quality Lodgings, groeide uit tot een gewilde locatie voor vergaderingen, trouwerijen (circa 50 per jaar) én restaurant met een perfecte prijs-kwaliteitverhouding en een keuken die smakelijk is, gul en eigentijds-klassiek. Kerckebosch is nu een baken in de regio met een gastenbestand dat alle leeftijdsgroepen omvat. De prachtige eetzaal met bamboevloer, een kolossale hanglamp en een centrale bar met decoratie van blauwe regen, werd zes jaar geleden als serre gebouwd. Tegen het kasteel aan, middenin het bos. Tweehonderd vierkante meter eigentijds design in een context van eclectische heraldiek. Goeie zet van de uitbaters, mede daardoor kon Kerckebosch uitgroeien tot een topper. En uiteraard door het vakmanschap van de patron-cuisinier: Van Triest kookte in iconische zaken als De Hoefslag, De Swaen en de Bokkedoorns.

Chawanmushi

Souschef Gerrit Vriezinga trakteerde ons op chawanmushi, het Japanse crème brûlée-achtige custardtaartje van rivierkreeft, room, bisque en ei. Geserveerd met onrijpe (dus zurige) aardbei en een soort carpaccio van rivierkreeft en appel erbovenop. Plus een tuille van zeegroenten. Aan tafel overschaafd met mierikswortel. Goed begin! Ziltzoet, romig en met beet. Geaccentueerd door de vanilletonen van de strogele Limoux, de huischardonnay van het Kasteel.

Gevolgd door heilbotfilet, gebakken in boter. Opgediend met een rouleau van heilbot en zeekraal en met een beetgaar garnituur van venkel en courgette. En beurre blanc van oesters. Smakelijk tussengerecht.

Rendang

Hoofdschotel: rendang naar een recept van Hans van Triests moeder (de familie heeft ‘Indische’ roots). Zacht gestoofd rundvlees met veel oriëntaalse kruiden en aromaten. “De hardloper van het huis,” aldus Van Triest. “Men komt er speciaal voor hierheen: 40 kilo vlees per week, het vliegt er uit.”

Terecht, naar bleek, want het sappige en geurige draadjesvlees in een heerlijk bed van tempo doeloe-smaken en texturen was een pláátje. Ruim gedoseerd in een diepe kom, bij een kokossaus met sereh, gember en limoenblad en met een klein garnituur van lontong-rijst, zelfgemaakte atjar en licht pittige tomatensambal. In het wijnglas nu: fonkelde lichtrode Oostenrijkse zweigelt, een onvermoede begeleider van archipelvoedsel.

Tot slot dragonparfait op een amandelkoekje met schuim van witte chocolade en verse aardbei: gevaarlijk lekker.

Kerckebosch is een topper.