Restaurant Niko Udon is opgezet door de broers Milan, Max en Finn Unger samen met chef Yuta Kawagoshi. Opvallend is de relaxte urban sfeer: warme houttinten, hoge zitplekken aan de bar en het raam, halfopen keuken, kunst aan de muren en achtergrondmuziek. De bediening is jong, vriendelijk en goed op elkaar ingespeeld.

Minimalistisch ingericht Strandhuis, het hele jaar geopend, op het Scheveningse strand: Hito. Op de plek waar ooit een strandtent zat. Hito – Spaans/Baskisch voor mijlpaal – is een project van Bram Post, Koen Verver en Steven Visser. Chef-kok Rogier Trip kwam van Caron in Amsterdam en hij voert een Baskisch/mediterrane keuken.

Ooit was Bistro de la Place van de Haagse Fransman Marc Cruellas een Franse topper in Den Haag. Maar Marc is niet meer, en de opvolger, Bistro Deux la Place van de familie Cruellas, is overgenomen door Wouter von Asmuth van het Haagse café-restaurant Kamer. Hij noemt zijn nieuwe zaak Kamer le Deux. Een sfeervolle mediterrane bistro met klassieke Franse smaken, tevens cocktailbar, aan de Maliestraat.

Rosto vestigde zich in hartje Leiden in een prachtig grachtenpand uit 1800 met een terrasboot. In een kleurendecor van (te fel) blauw, olijfgroen en goud presenteert chef-kok Robin Stoof een innovatieve internationale keuken. Hij werkte in gerenommeerde restaurants (o.a. Tante Kee) en op Bonaire en zijn bereidingen vallen op door de cuissons en de aandacht voor de verschillende componenten.

Op een oude print in het stadsarchief van Gouda wordt de gemeentenaam gespeld als Ter:govw, wat Tergouw betekent, de oude naam voor deze oer-Hollandse stad. De ervaren chef-kok Joe Liem en gastheer Jaap Noorlag zijn nu de boegbeelden van de nieuwe zaak die zij deze naam gaven en die zich afficheert als fine dining-restaurant.

Al bijna vijftig jaar lang een baken langs de N14 tussen Den Haag en Scheveningen: Flamingo Paradise, een Oosterse oase in het bosrijke Wassenaar. Goed bewaarde familierecepten en een ‘Indisch’ accent maken dit restaurant tot een sfeervolle streekfavoriet. De tafels zijn met linnen gedekt, de entourage is van het type ‘romantisch’ en de wijnen zijn tegenwoordig uitstekend.

Eline en Sébastian, kinderen van Patrick en Millie van Zuiden van hotel-restaurant Savarin in Rijswijk, kregen (dus) het horecavak met de paplepel ingegoten. Geen wonder dat ze, eenmaal op eigen benen, weten hoe ze een bedrijf moeten runnen. Ze doen dat met z’n tweetjes, samen met de tweelingbroers Sam en Morris (chef-kok) Grimbergen, in restobar Harvey in Rijswijk, op de plek waar ooit Elea furore maakte.

Terwijl bekende restaurants de deuren moeten sluiten vanwegen personeelsgebrek, verschijnen er nieuwe zaken zonder enig personeelsprobleem. Bijvoorbeeld restaurant ‘t Postkantoor van Ellen Kruidhof en Martijn Poort, in het oude postkantoor van Delft: het lijkt hier wel of ‘t bediendames régent. En allemaal even vriendelijk en toegewijd.

Fouquet was de beschaafde, populaire en smaakvolle Haagse stek van chef-kok Sebastiaan de Bruijn. Maar hij is ermee gestopt en zijn opvolgers zijn chef-kok Raymond Meere en zijn zoons Ferri en Donovan en dochter Linsey. Een echt Haags familiebedrijf.

De oudste vestiging van de Calabrese familie Raimondi die in de Randstad talloze Italiaanse restaurants beheert. Gabriele Raimondi is de patron-cusinier en zijn smakelijke kookstijl demonstreerde hij eerder in Raimondi’s Villa Rozenrust in Leidschendam. De zaak is diverse malen in de prijzen gevallen vanwege het puur Italiaanse karakter. Gabriele en zijn chef Italo Servidio bereiden authentieke gerechten met soms moderne tintjes.

Verrassende hotspot bij station Voorburg: restaurant Miss Jones. Jong, trendy, swingend en met een prima keuken die werkt met dagverse producten. Chefs Donald van Oversteeg en Demi Rose Annokkee scoren met een ruim à la carte-aanbod. Miss Jones is het restaurantconcept van designer Rein en Willemien Rambaldo die spectaculaire horecaconcepten op hun naam hebben, zoals o.a. restaurant Goud van Herman den Blijker.

Restaurant Flora is gevestigd op de zesde verdieping van een oude Haagse telefooncentrale, naast een filmtheater in wording. Het is (daarom) door de ondernemers Sijbren en Sjoerd Bartlema vernoemd, net als dat theater, naar een voormalige Haagse bioscoop.

Aan de voet van de toren van de Grote Kerk van Dordrecht vestigde restaurant Vertu zich in het historische pand dat eerder onderdak bood aan restaurant Delicees. De man achter Vertu is Edwin Roestenberg van restaurant Post in de Merwestad, die het pand zorgvuldig renoveerde en opnieuw inrichtte.

Heerlijke nieuwe mediterrane zaak van Cees en Ester Timmerman, die voorheen Delicees uitbaatten. In hun La Cebolla (de ui) draait het om goed eten op basis van klassieke mediterrane receptuur gemixt met moderne accenten (en Spaanse ondertonen). Ondogmatisch ook, dus geen ‘verplichte’ menu’s meer, maar alles van kleine schotel tot en met grote, van à la carte tot menu.

Brancatelli is een spin-off van het ooit beroemde, gelijknamige, restaurant aan de Rotterdamse Boompjes. Brancatelli-Zwijndrecht is in de familie gebleven: patron-cuisinier Alessandro is de broer van Pino Brancatelli, de Rotterdamse uitbater die nu uitstekende wijnen maakt in Italië. De inrichting van het Zwijndrechtse ristorante is warm en sfeervol, en het personeel (zoons van Alessandro) werkt hard mee.

De naam is zowel Spaans als Japans en betekent ‘pittig’ en ‘smaak’. Achter het fornuis staat Pelle Swinkels, ooit keukenmeester in diverse topzaken, en voor hem is Ají symbolisch voor alles wat hij ontdekte tijdens culinaire reizen door Azië en Zuid-Amerika. Hij maakte er kennis met een interessante collectie smaken, bereidingen en ingrediënten op. Met als resultaat een eigen stijl met invloeden uit (vooral) de Peruaanse keuken. Naast hem in de keuken staat Axl Tan die zijn Balinese roots laat meespreken in de Ají-recepturen.

Verrassende plek aan de rand van een Zoetermeerse woonwijk: de historische boerderij naast Hofstede Meerzigt (waarmee wordt samengewerkt), uitkijkend over de landerijen van het Groene Hart. Een Rijksmonument uit 1640, sinds 2020 de locatie van deze Brasserie 1640. Waar executive-chef Alain Adriaanse (van restaurant Meerzigt) de scepter zwaait maar het keukenwerk overlaat aan Barry Harteveld.

Vanaf de Van Brienenoordbrug zie je het Zalmhuis liggen. In Capelle aan den IJssel, opvallend van architectuur, uitnodigend van locatie. In 1896 gebouwd, tien jaar later vervangen door een Jugendstil-constructie en een halve eeuw later gesloopt. Kort na de millenniumwisseling heropgebouwd en 20 jaar later gerenoveerd.

Pal tegenover het station van Dordrecht op de begane grond van het architectonisch ooit revolutionaire kantorencomplex Tomadohuis (dat tegenwoordig een appartementencomplex is). Het restaurant heet naar de beroemdste schrijver van Dordrecht Cees Buddingh’ (als we Top Naeff even vergeten) en de patrons Carlo en Engeline van Ast zijn horecatijgers die hun zaak ‘café’ noemen maar ondertussen wel fatsoenlijke maaltijden serveren op bistro-niveau.

Superchef Mario Ridder, met een verleden in topzaken als Parkheuvel, De Zwethheul en Joelia, deed een stap ‘terug’ en begon Brasserie & Wijnbar Lalou, in Delft. Zijn liefde voor goede wijnen en mooi eten belijdt hij er in een historisch stadspand met een sfeervol decor van kroonluchters, leren plafonds en muurschilderingen.